Palmiarnia Wałbrzych

     Palmiarnia Wałbrzych, położona w Lubiechowie przy ulicy Wrocławskiej 158, to jedno z najstarszych tego typu miejsc w Polsce, zbudowane w latach 1911–1913 z inicjatywy Henryka XV von Pless. Jest to obszar o powierzchni około 1900 m², który oferuje kawiarnię oraz sklep z roślinami dla zwiedzających. Wewnątrz palmiarni rośnie ponad 250 gatunków roślin z różnych zakątków świata, a jej wnętrze zostało wyłożone tufem wulkanicznym pochodzącym z Etny.

     Historia Lubiechowa sięga XVI wieku, kiedy to został nabyty przez księcia Conrada von Hochberg, stając się ważnym miejscem dla rodziny Hochbergów. Pomysł budowy palmiarni narodził się pod koniec XIX wieku, a zrealizowany został z polecenia Henryka XV von Pless w latach 1911–1913. Kosztowna inwestycja pochłonęła wówczas 7 milionów marek. Wnętrze palmiarni zbudowano z tufu wulkanicznego, który służył jako podłoże dla egzotycznych roślin. Wokół obiektu zaprojektowano ogród japoński, rosarium, ogród warzywny i owocowy oraz tereny do uprawy krzewów.

     Palmiarnia, która jest częścią zespołu zamkowego Książ, w 1963 roku przeszła modernizację, podczas której wymieniono ogrzewanie i oszklenie. W 1978 roku trasa turystyczna została wydłużona do 500 metrów, a część konstrukcji została zmodernizowana. Właścicielem palmiarni od lipca 1994 do września 2012 roku była Agencja Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa, a obecnie jest nią gmina Wałbrzych, która nabyła obiekt we wrześniu 2012 roku. Palmiarnia jest administrowana przez gminną spółkę Zamek Książ.

     Cały zespół palmiarni, wraz z otaczającymi ją budynkami i ogrodem, został wpisany do rejestru zabytków województwa dolnośląskiego. Obejmuje to palmiarnię, szklarnie, kotłownię, budynek administracyjny, budynek gospodarczy, budynek mieszkalny oraz ogrody z lat 1911–1914.